Líka Friðrik Þór

 Friðrik Þór gekk líka af fundi - engin furða...

Skyldu Bretar og Hollendingar hafa hermt eftir Íslendingunum?

Íslendingar sagðir hafa gengið af fundi

Loksins eitthvað jákvætt

Það er jákvætt að ríkisstjórnin skuli skila þessum eftirstöðvum Menningarsjóðs útvarpsstöðva til innlendrar dagskrárgerðar. Vonandi verður skipuð fagleg úthlutunarnefnd til að nýta peningana sem best og vonandi étur nefndin sjálf ekki stóran hluta upphæðarinnar í leiðinni. Íslensk kvikmyndagerð skilar meiru til baka en í hana er lagt og styður við ferðaþjónustu.

 

88,5 milljónir í innlenda dagskrárgerð

Varasamir bræður og feðgar

Fréttir af fyrirtækinu Milestone og ráðamönnum þess kasta ljósi á það hvers kyns illa innrættir kjánar og pabbadrengir hafa fengið að valsa um með fjármuni almennings milli handanna. Það er ólíklegt að feðgunum Ólafi og pabba hans úr Fangavaktinni hefði tekist að fara verr að ráðum sínum en Wernersfeðgum og manninum sem skrifaði bók um það "hvernig bæta má stjórnun með því að læra af mistökum".

 

Vonandi fær Þór Sigfússon bæði langan tíma og fullt næði til að læra af öllum sínum fjölmörgu mistökum. Hins vegar vona ég innilega að enginn treysti honum fyrir stjórn fyrirtækja í framtíðinni, hvað þá til að taka þátt í stjórnmálum líkt og stóri bróðir. 

 

 

Á milli 40-50 með réttarstöðu sakbornings

Sterk auglýsing

 

 

Svo er hér önnur allsendis óskyld í leiðinni sem á líka erindi:

 

Frakkar orðlausir vegna auglýsingar

Ótrúlega jákvæð frétt

Mig langar í alvöru að knúsa þessa konu sem stofnar ísbúð í lok Þorra, kallar hana Ísland og býður upp á óvenjulega landbúnaðarframleiðslu beint frá býli. 

Það hefur verið ósköp neikvæð umræða í gangi þegar hugmyndir skjóta upp kollinum sem ekki eru hluti af "stóra planinu". Hversu oft hefur maður ekki heyrt talað á niðrandi hátt um fjallagrös og látið í það skína að fólk sem leggi sig niður við að nýta þau hljóti að vera stórvarasamt og veilt á geði.

Sannleikurinn er auðvitað sá að hefðbundinn landbúnaður hefur verið drifinn áfram af óarðbæru styrkjakerfi og fyrirgreiðslupólitík, svo við tölum nú ekki um ójafnt atkvæðavægi. Sömu sögu má segja um fiskveiðikerfið og nú síðast orku- og virkjanamálin. Alltaf skulu stórkallalegar hugmyndir sigra heiminn sama hverju fórna skal til.

Ég held bara svei mér þá að ég fari og fái mér ís við fyrsta tækifæri þrátt fyrir kuldabola.

Ísland komið á skrið

Austurvöllur 20.02.2010 kl. 15:15

Kæru félagar,

Í dag ætla ég ekki bara að tala um réttindi og réttlæti. Í dag langar mig líka að tala um skyldur okkar sem borgara.

Skoðum réttarsögu okkar og berum hana saman við Evrópu. Því miður sýnir sagan að réttur, lýðræði og réttlæti eru ekki sjálfsögð mannréttindi. Það tók Frakkland 1789 ár að staðfesta nútímalega mannréttindaskrá. Og hversu margir týndu lífi í Evrópu á síðustu öld til að tryggja frið og réttarríki - hugtök sem við tökum sem ókeypis og sjálfsögðum hlut? Fyrri heimsstyrjöldin kostaði heiminn á bilinu 9 til 16 milljón mannslíf. Sú síðari kostaði á bilinu 50 til 70 milljón mannslíf.

Okkar saga er öðruvísi. Við erum líka hugrökk þjóð. Við misstum ótalmarga dugmikla sjómenn í áranna rás og einnig nokkra farmenn í stríðinu. En hversu margir Íslendingar hafa týnt lífinu fyrir sjálfstæði, lýðræði og mannréttindi? Hugsum aðeins málið. Stjórnarskráin var gjöf til okkar frá dönskum kóngi. Það segir ýmislegt um skapgerð okkar.....

En ég spyr: Eru það örlög okkar að verða eins og hjálegubændur sem fylgja þessu blessaða landi? Erum við eins og ósjálfráða þegnar sett undir náð og miskun fáræðis og forréttindaklíku? Þegar ég sé svo marga hér í dag þá veit ég að spurningin á rétt á sér. Við erum hér vegna þess að við eigum betra skilið.

NEI - við erum ekki þrælar í þessu landi. Við erum frjáls og ráðum okkur sjálf.

NEI - við erum ekki fædd til að þjóna ráðamönnum.

JÁ - við erum bara venjulegar manneskjur, en við erum líka sterkasta vopn lýðræðisins. Valdið er hjá okkur - við fólkið.

Ég veit að við getum gert hvað sem er. Nýtt og betra Ísland sem okkur dreymir um. Ný stjórnarskrá sem gefur okkur ráð til að byggja betra og réttlátara samfélag.  En þetta mun ekki gerast án okkar frumkvæðis. Það er skylda okkar að standa vörð um þau réttindi sem við krefjumst strax.

Annars hefur aðeins borið á því að fulltrúar "Gamla Íslands" hafi reynt að bendla þessar samkomur hér á Austurvelli við fasisma. Það gamalt neyðarúrræði og margnotað áróðursbragð að ljúga verstu syndum upp á þá sem reyna að fletta ofan af spillingu og misnotkun.

Það verðum við að þola jafnvel þó að sárt sé.

Ég efast t.d. ekki um að Eva Joly hafi fengið að kynnast slíku áður en hún fór að fá beinar hótanir vegna rannsóknar sinnar á ELF málinu í Frakklandi.

Stjórnarþingmaðurinn Björn Valur Gíslason fer nokkrum orðum um þá ágætu konu í tengslum við Icesave-málið á bloggsíðu sinni í fyrradag. Ekki hvetur hann hana til dáða fremur en Hrannar Björn Arnarsson aðstoðarmaður forsætisráðherra.

Skyldi Birni Val hugnast það betur að senda vælandi embættismenn á fundi með sendiherrum annarra ríkja? Hví ekki að taka því fegins hendi þegar að mikilsmetnir einstaklingar eins og Eva Joly talar okkar máli í blaðagreinum erlendis?

En reyndar er ég ekki hingað kominn til þess að rifja upp fréttir vikunnar þó svo að af nógu sé að taka.

Okkur er tíðrætt um "gjár" hér á þessu landi. Gjár fyrirfinnast víða um land og jafnvel hér umhverfis Alþingi við Austurvöll.

Gjá getur virkað eins og múr eða veggur til aðskilnaðar frá öðru fólki, áhrifum eða verðmætum. Sá munur er þó á múr og gjá að múrinn er mannanna verk meðan að gjáin er mynduð af náttúrunnar völdum.

Annar munur á múr og gjá er sá að múrinn brotnar niður ef nægilega margir leggjast á eitt við að brjóta hann. Gjáin gerir lítið annað en að gliðna.

Margt bendir til þess að ósýnilegir múrar hafi verið reistir víða um samfélagið án okkar vitundar og eflaust er verið að endurreisa marga þá múra sem löskuðust illa í hruninu.

Ósýnilegir múrar eru á milli þeirra sem fá og þeirra sem ekki fá. Á milli þeirra sem mega og þeirra sem ekki mega. Á milli þeirra sem stjórna og þeirra sem engu fá að stjórna.

Okkar ósýnilegu múrar eru settir saman úr ósanngjörnu regluverki af fólki sem stjórnmálaelítan hefur velþóknun á. Þeir hafa orðið til í áranna rás vegna þess að þjóðin hefur sífellt verið klofin niður í andstæðar fylkingar sem reynt hafa að skara eld að eigin köku.

KJÖRDÆMAPOT – KLÍKUSKAPUR – FJÓRFLOKKURINN - EMBÆTTISMENN – STÓRIÐJAN – ÚTGERÐARMENN – ÚTRÁSARVÍKINGAR.

Heildarhagsmunum hefur sífellt verið fórnað fyrir sérhagsmuni og jöfnuður..., það er fallegt orð sem rykið er dustað af við sérstök tilefni.

Hvernig getum við sætt okkur við þá mismunum sem felst í ójöfnu atkvæðavægi? Úr sér genginni stjórnarskrá? Einkavinavæðingu? Klíkustjórnmálum? Dómurum sem skipaðir eru með tilliti til flokksskýrteinis eða ættartengsla?

Það verður ekki annað sagt en að "af þolinmæði eigum við nóg".

Það eru 16 mánuðir síðan fólk fór að hópast hér saman á laugardögum með kröfuspjöldin á lofti, í þeirri von að samstöðumátturinn yrði óréttlætinu yfirsterkari.

Við stóðum í ósýnilegri leikmynd sem hafði hrunið yfir okkur með berstrípaða leikara sem létu á engu bera og báðu Guð að blessa Ísland. Á endanum flæmdum við helstu leikendur burt en pössuðum ekki nægilega vel að hreinsa til ruslið eftir þá.

Af þeim sökum hefur sama leikritið nú verið sett upp í plástraðri leikmyndinni með sömu persónum og leikendum, allavega að hluta til. Fyrir bragðið erum við lent í hálfgerðu öngstræti eða sjálfheldu því að leiðin fram á við er stífluð og enginn kærir sig um að fara aftur á bak. M.ö.o vilja fæstir nýjar kosningar því að enginn trúir því í raun og veru að sjálft stjórnkerfið sé heilbrigt.

Því verðum við að uppfæra stýrikerfið.

Okkur bráðvantar nýja stjórnarskrá - og það sem fyrst, því að án hennar er framtíðin allt annað en björt.

Hjá allsherjarnefnd Alþingis liggur nú íhaldssamt og hugmyndasnautt frumvarp ríkisstjórnarinnar um stjórnlagaþing.

Frumvarpið, sem alls engin umræða hefur farið fram um, gerir ráð fyrir svokölluðu ráðgefandi stjórnlagaþingi í boði Alþingis sem starfa skal eins og smækkuð útgáfa af Alþingi með svipuðu vinnulagi. Væntanlegar tillögur um endurbætur á stjórnarskránni eiga svo ekki einu sinni að koma til atkvæðagreiðslu meðal þjóðarinnar heldur ætlar Alþingi sjálft að leggja blessun sína yfir þær - eða ekki. M.ö.o. ætlar Alþingi að vera úrskurðarvald um nýjar vinnureglur fyrir sig sjálft og okkur hin í leiðinni auk þess að passa upp á að engir innmúraðir missi spón úr sínum aski.

Á Íslandi höfum við enga hefð fyrir mótmælum líkt og í mörgum öðrum ríkjum. Búsáhaldabyltingin sýndi þó og sannaði að úrræði eru til staðar þegar að fólki er gróflega misboðið.

Breytingar gerast nefnilega ekki af sjálfu sér og það er því á ábyrgð okkar sjálfra að passa upp á réttindi og skyldur þjóðarinnar og kjörinna fulltrúa hennar.

Höfum það í huga að Berlínarmúrinn féll ekki af sjálfu sér og heldur ekki vegna ákvarðana stjórnmálamanna. Ósýnilegir múrar eru ekki óbrjótanlegir bara ef almenningur gerir sér grein fyrir tilvist þeirra og fólk leggst á eitt við að mölva þá niður.

Segjum NEI við bankakerfi sem mismunar fólki bak við luktar dyr.

Segjum NEI við stjórnkerfi þar sem embættismenn eru ráðnir á pólitískum forsendum.

Segjum NEI við kosningakerfi þar sem kjósendur hafa ekki raunverulegt val.

Segjum NEI við því að fólk hrekist úr landi sökum vonleysis og uppgjafar.

Segjum NEI við stjórnlagaþingi fyrir stjórnmálaflokka og hagsmunasamtök sem engu vilja breyta.

Segjum JÁ við stjórnlagaþingi á okkar eigin forsendum.

Tökum ábyrgð og völdin í eigin hendur því að valdið er hjá okkur og við erum þjóðin.

EIGI SKAL VÍKJA!

Genginn til liðs við leynileg öfl?

Faglega að málum staðið?

Í Fréttablaði dagsins rak ég augun á tvennt sem tengist dagskrárstjóra Sjónvarpsins. Annars vegar voru það ummæli Jóhanns Sigfússonar heimildarmyndagerðarmanns um það einkennilega mat dagskrárstjórans að mynd hans "Living on the Edge" væri ekki nógu góð fyrir Ríkissjónvarpið. Þetta er nokkuð skondið í ljósi þess að sjónvarpsstöðin National Geographic keypti myndina og er greinilega ekki á sömu skoðun. Skyldi Jóhann hafa fegnið mótttökur eins og þær stöllur Ilmur og Silja?

Hitt sem að tengist stöðu dagskárstjórans er atvinnuauglýsing fyrir umrædda stöðu. Skyldi vera farið eftir faglegu mati þegar ráðið verður í stöðuna? Spyr sá sem ekki er viss.

Ég starfa líka við íslenska kvikmyndagerð

 

Brotabrot í landkynningu?

Það er ekki síst fyrir tilstuðlan íslenskrar menningar að áhugi erlendra ferðamanna hefur vaknað á landi og þjóð. Íslensk tónlist og íslenskar kvikmyndir koma fyrir augu og eyru fólks í fjölmörgum löndum og vekja forvitni og áhuga.

 

Nú liggur fyrir að "Skjaldborgarríkisstjórnin" hikar ekki við að skera niður stóran hluta af framlögum ríkisins til kvikmyndagerðar, þrefalt meir en til annarra greina. Auk þess hefur Páll Magnússon (bráðum fyrrverandi) útvarpsstjóri lýst því yfir að RÚV muni stórlega draga úr innkaupum frá innlendum framleiðendum og þannig gefið íslenskri kvikmyndagerð fingurinn.

 

Þeir sem halda því fram að ríkið eigi ekki að styrkja innlenda kvikmyndagerð virðast ekki sjá samhengi hlutanna því að ótalmargt hangir á spýtunni. Landkynning er einungis einn þáttur af því.

Ferðamenn skila 155 milljörðum

Icesave, you save...

Rétt í þessu sendi ég skilaboð til bankastjóra og stjórnar Nýja Landsbankans, sjá hér fyrir neðan. Það sem gerði útslagið var þessi mynd sem sýnir betur en nokkur orð hversu lítill munur er á bönkunum fyrir og eftir hrunið.

 

 

Til bankastjóra Nýja Landsbankans og stjórnar,

Ég undirritaður hef ákveðið að hætta viðskiptum við bankann á næstu dögum sökum þess hvernig staðið hefur verið að málum bankans. Þar vísa ég m.a. til frétta um 30 milljarða framlag til Icelandic Group og afskriftir forstjóra félagsins. Einnig get ég vísað til fjölda annarra frétta, m.a. um World Class og eigendur þess en ég geri ráð fyrir að ykkur sé fullkunnugt um starfsemi bankans og líklega mun meira en fjölmiðlar og almenningur hafa tök á að kynna sér, enda ríkir bankaleynd um flest það sem þið aðhafist.

Framferði bankanna gegn lántakendum er óverjandi og siðferði einstaklinga í skilanefndum gömlu bankanna og slitastjórnum átakanlegt. Að sjá í morgun mynd af Elínu Sigfúsdóttur og Sigurjóni Árnasyni í boði fjárglæframanna er átakanlegt og sýnir svo ekki verður um villst að munurinn fyrir og eftir hrun er nákvæmlega enginn.

Ég vona að þið farið að hugsa ykkar gang þó svo að ég geri mér engar vonir um það.

Með kveðju eftir 22ja ára viðskipti,

 

Gagnrýndi vinnubrögð bankanna