Samtakamáttur fólksins er sterkasta aflið

Fyrst langar mig að óska Björk og öllum sem að þessu standa til hamingju með hafa nú þegar fengið 30 þúsund manns til að setja nöfn sín undir þessa mikilvægu áskorun. Þess verður varla langt að bíða að 35 þúsund manna markinu verði náð og líklega gott betur áður en síðasti söngvarinn hefur lokið sér af. Ríkisstjórnin hins vegar heyrir ekkert, sér ekkert og gerir ekkert. 

Spurningin er þessi: Hversu margar undirskriftir skyldi þurfa til þess að vekja VG til meðvitundar?

Guðfríður Lilja Grétarsdóttir, þingflokksformaður VG, talaði mjög afgerandi gegn sölunni á Magma sl. sumar. Í viðtali á Rás 2 sagði hún m.a.:

"Það er grundvallaratriði fyrir íslenskt samfélag að auðlindirnar okkar séu ekki settar í eigu einkaaðila. Þetta eru leifar af þessari hugmyndafræði, sem olli hruni á Íslandi. Þessi hugmyndafræði lifir alveg óskaplega sterku lífi í öllu okkar samfélagi. En þetta er algert grundvallarmál í okkar hreyfingu, að vinda ofan af þessari hugmyndafræði. Ég stóð í þeirri meiningu fyrir mörgum mánuðum síðan, við höfðum heit fyrir því, að þetta yrði stöðvað með einum eða öðrum hætti. Að ríkisstjórnin myndi gera allt sem hún gæti til að koma í veg fyrir þetta."

Svo var skipuð nefnd og málið svæft. Nefndin skilaði að vísu mjög áhugaverðri skýrslu en fjölmiðlar hafa ekki séð ástæðu til að fara neitt í efni hennar, enda virðist tilgangurinn með nefndinni helst hafa verið sá að róa "órólegu" deildina innan VG.

En nú hafa rúmlega 30 þúsund manns krafist þess að komið verði í veg fyrir söluna á íslenskum orkuauðlindum til skúffufyrirtækis í vafasamri eigu. Það eru skýr skilaboð sem verður að bregðast við. Annars hefur ríkisstjórnin grafið sína eigin gröf.

Hátt í þrjátíu þúsund undirskriftir

Athugasemdir

[Hjalti Tómasson, 7.1.2011 kl. 18:43]

Þurfum við ekki líka að skilgreina hvað við er átt þegar við tölum um auðlindir í eigu þjóðarinnar ?

Megum við leigja erlendum aðilum þessar auðlindir eða gefa þeim aðgang að þeim ?

Eigum við að treysta stjórnmálamönnum framtíðarinnar til að fara með handhafavald auðlinda okkar eða eigum við að festa í sessi t.d. í stjórnaskrá, lög sem gera erlendum aðilum ókleift að nýta auðlindir okkar?

Hvers virði verða þær þá ?

Treystum við núverandi stjórnmálamönnum okkar til að gera lögin þannig úr garði að ekki sé hægt að fara fram hjá þeim og tilraunir til þess verði saknæmar ?

Maður spyr sig !

[Sigurður Hrellir, 8.1.2011 kl. 07:24]

Sæll Hjalti,

Allt góðir og gildir punktar sem þú nefnir. Vissulega gætu ný lög um auðlindir orðið meingölluð ef ekki er kýrskýrt hvað nákvæmlega fellur undir þau. Að mínu mati þarf að svara nokkrum mikilvægum spurningum áður en lengra er hægt að ganga á þessari braut, sjá hér.

[Sigurður Þórðarson, 9.1.2011 kl. 16:09]

Gott hjá þér nafni