Batnandi (stjórnmála)mönnum er best að lifa

Líklega hefur ríkisráðsfundurinn í morgun verið öllu rólegri en sá sem haldinn var fyrir sléttu ári síðan. Þann dag gerði ég mér ferð til Bessastaða fyrir birtingu í köldu en stilltu veðri og mótmælti í góðum félagsskap hlandvolgum Icesave-samningi sem naumur meirihluti Alþingis samþykkti kvöldið áður þrátt fyrir áköf mótmæli margra. Í ljósi þess sem síðar gerðist, synjunar forsetans og þjóðaratkvæðagreiðslu sem helstu fulltrúar stjórnarflokkanna beinlínis hunsuðu, get ég ekki annað en verið sáttur við eigin þátt í því.

Annars er við hæfi að líta til baka um áramót til að læra af reynslunni og setja sér háleit en raunhæf markmið á nýju ári. Öll höfum við ástæðu til að líta í eigin barm og velta því fyrir okkur hvort tíma okkar hafi verið vel varið. Einnig hlýtur fólk að þurfa að spegla sig sjálft í því umhverfi sem það býr við og spyrja sig hvort það sé sátt við eigin hag og sig sjálft í þessu samhengi.

Mig langar til að hvetja fólk til  að hlusta á ágæta áramótadrápu Guðmundar Ólafssonar sem er hér í spilaranum vinstra megin. Ég veit ekki hvort að hagfræðingurinn hafi orðið fyrir eldingu eða heilögum anda hafi lostið niður, en pistill Guðmunar kom mér skemmtilega á óvart. Öðruvísi mér áður brá.  

Ríkisráðsfundur í morgun