Guð blessi minningu Sjálfstæðisflokksins.

Það hlýtur að vera rannsóknarefni fyrir fræðimenn að íslenskir fjölmiðar skuli dag eftir dag fylla síður sínar með ekki-fréttum af áttavilltum frambjóðendum til forystu fyrir stjórnmálasamtök sem vissulega áttu erindi á árunum um og fyrir seinni heimstyrjöldina.

Á sama tíma eru margir erlendir fjölmiðar fullir af uggvænlegum fréttum af efnahagsástandinu í Evrópu og Evrunni, sem fjarar undan dag frá degi. En kannski flyta íslenskir fjölmiðlar bara þær fréttir sem lesendur þeirra kæra sig um að lesa og eigendum þeirra eru þóknanlegar, líkt og svo oft áður.

"Það er eins og sumir hafi ekkert lært" sagði Bjarni Benediktsson rétt í þessu á landsfundi Sjálfstæðisflokksins. Því miður var hann ekki að tala um sig og sitt fólk. Hann var heldur ekki að tala um íslenska fjölmiðla. Mér heyrðist hann helst vera að tala um fólkið sem kallar eftir grundvallarbreytingum á umhverfi stjórnmálamanna. Það kæmi reyndar ekki á óvart.

Fólkið sem situr nú og hlustar á mann sem talar eins og Georg W. Bush, vill gjarnan trúa því að allt verði eins og áður, bara ef gamli góði flokkurinn kemst aftur til valda. En það mun ekki gerast því almenningur er farinn að sjá í gegnum fagurgalann og átta sig á því að það eru sérhagsmunir fárra útvalinna sem ráða för.

Guð blessi minningu Sjálfstæðisflokksins. Farið hefur fé betra.

Landsfundur hafinn

Alvarlegur lýðræðishalli

Ég horfði áðan á opinn fund í umhverfis- og samgöngunefnd Alþingis um Vaðlaheiðargöng og upplifði ótrúlegan lýðræðishalla, á kostnað annarra landshluta. Í nefndinni sitja níu aðalmenn og eru sex þeirra þingmenn landsbyggðarkjördæmanna. Af málflutningi þeirra að dæma fór það heldur ekkert á milli mála. Fjármálaráðherra sat fyrir svörum ásamt fleirum en hann er sjálfur fyrsti þingmaður NA-kjördæmis. Þar talar sá sem valdið hefur, og virðist hann skella skollaeyrum við öllum viðvörunum um að framkvæmdin muni ekki standa undir sér.

Að hlusta á málflutning sumra nefndarmanna var heldur óskemmtilegt. FÍB hefur gagnrýnt það að arðsemismat sé ekki unnið af óháðum aðila og að fjölmargar tilgreindar forsendur væru óraunhæfar. Árni Johnsen spurði þá fulltrúa FÍB á fundinum hvort að félagið væri ekki full höfuðborgarsinnað. Árni lýsti sjálfur þeirri skoðun sinni að áætlanir um aukningu umferðar væru frekar of varfærnar en hitt. Ekki rökstuddi hann það sjónarmið sitt með öðru en tilvísan til fenginnar reynslu af Hvalfjarðargöngunum. Varla er þar líku saman að jafna.

Upphaflega stóð til að framkvæmdin væri algjörlega á forræði og ábyrgð einkaaðila, enda skýrt tekið fram í sérstökum lögum að enginn beinn kostnaður félli á ríkissjóð. Nú er þó til skoðunar að ríkissjóður ábyrgist fjárveitingu með lánum, þó í orði kveðnu á þeirri forsendu að bygging og rekstur ganganna muni standa undir sér fjárhagslega. Verkið er ekki framarlega á samgönguáætlun, enda mörg brýnni mál sem þar hafa forgang. Sumir nefndarmenn auk fjármálaráðherra virðast þó tilbúnir að láta allar forsendur lönd og leið.
Einnig er það varla til að auka tiltrú manna á skynsamlegri ákvarðanatöku ríkisvaldsins að ríkið (Vegagerðin) er nú þegar búið að eyða 300 milljónum í undirbúning verksins. Ennfremur situr þingmaðurinn Kristján L. Möller í stjórn félagsins sem undirbýr framkvæmdina og situr þ.a.l. báðum megin borðsins.

Það er ömurlegt að horfa upp á svona framferði því að það er ekkert annað en spilling þegar stjórnmálamenn láta ekki hagsmuni heildarinnar ráða ákvörðunum sínum.

Nýja stjórnarskráin er mikilvægasta hagsmunamál þjóðarinnar því að með henni yrði endir bundinn á svona afleit vinnubrögð.

Framkvæmdin sjálfbær