Að taka af skarið

Það er einkennilegt fulltrúalýðræðið á Íslandi. Um 70% landsmanna eru fylgjandi því að aðildarviðræður hefjist um inngöngu í ESB. Enn fleiri hafa ekki trú á krónunni til framtíðar.

Ríkisstjórnin og 4 af 5 þingflokkum á Alþingi eru ekki með ESB aðild á stefnuskránni. Samt hafa fleiri og fleiri þingmenn snúist á þá sveif í afstöðu sinni.

Tíminn er dýrmætur og þjóðin hefur ekki efni á að bíða eftir að stjórnmálaflokkar geri upp hug sinn. Réttast væri að efna til kosninga sem fyrst.  Ef ekki neyðist Samfylkingin til að rjúfa stjórnarsamstarfið og reyna myndun nýrrar ríkisstjórnar með fulltingi ESB sinna. Að öðrum kosti er hún að svíkja kjósendur sína og missa trúverðugleika.

 

Vill endurskoða ESB og Seðlabanka

Þetta endar með sprengingu...

...eða hvað? Ætla Íslendingar virkilega að kyngja því að flokksgæðingar og forréttindastéttin hlaupist undan ábyrgð? Dettur nokkrum manni í hug að sjálfsskoðun leiði eitthvað saknæmt í ljós?

Við höfum tapað eigum okkar og það sem verra er, æru okkar sömuleiðis. Umheimurinn hlær að því að sömu stjórnvöld og komu okkur í þessi vandræði séu að leita leiða út úr vandanum. Til að kóróna það rannsaka þeir svo sjálfan sig og segja að lokum að ýmislegt hafi betur mátt fara en að  utanaðkomandi aðstæðum sé um að kenna!

Ég hvet ykkur öll til að lesa þennan frábæra pistil Láru Hönnu.

Mætum öll á laugardaginn og mótmælum!!!

 

Álíta sig hæfa til að rannsaka syni sína

Við erum ekki hross!

Auðvitað snýst þetta fyrst og síðast um völd. Sjálfstæðisflokkurinn hefur farið með stjórn landsins í áratugi líkt og um einkahlutafélag sé að ræða. Fólki hefur verið talin trú um að þeir séu hinir einu sem er treystandi fyrir stjórn efnahagsmála. Stöðugleiki??? Var þetta bara misheppnaður brandari?

 

Innganga í EBS þýddi auðvitað að flokkurinn gæti ekki lengur farið með þjóðina eins og hvert annað hrossastóð!

 

Hið sorglega er að ef Ísland ætlar sér ekki að taka stefnuna inn í ESB mun rjóminn af Íslendingum gera það upp á eigin spýtur, þ.e. með því að flytjast úr landi. Vel menntað fólk sem talar mörg tungumál getur hæglega fundið sér hálaunuð framtíðarstörf í öðrum Evrópulöndum.

 

Eitt einasta sendibréf til ráðherraráðsins er allt sem til þarf. Eftir það gætu aðildarviðræður hafist.

 

Þjóðin í gíslingu Sjálfstæðisflokksins

Niður með ríkisstjórnina!

Allar forsendur í aðdraganda síðustu kosninga eru gjörbreyttar. Ísland mun augljóslega ekki byggja afkomu sína á fjármálafyrirtækjum í náinni framtíð, enda rúið trausti. Ríkisstjórnin svaf á verðinum og hunsaði algjörlega fjölmargar viðvaranir auk þess sem hún brást seint og illa við og allt fór á versta veg.

Kosningar núna munu snúast um aðild að ESB, hvort hér verði áfram áhersla á orkufreka stóriðju eða nýsköpun/sprotafyrirtæki. Hér þarf í raun að kjósa um það hvort að gömlu flokkarnir eigi nokkuð traust eftir meðal þjóðarinnar. Ég trúi því ekki fyrr en ég sé það að fólk muni aftur kjósa þessa flokkshollu stjórnmálamenn sem hafa komið þjóðinni á kaldan klaka.

Það sem fyrst þarf að gera er þetta:

1. Mynda þjóðstjórn til bráðabirgða.
2. Breyta stjórnarskrá svo að möguleiki sé á að ganga í ESB.
3. Afnema sérstök lífeyrisréttindi stjórnmálamanna, dómara og forseta.
4. Fella úr gildi 5% regluna sem sett var til að vernda gömlu flokkana og koma í veg fyrir ný stjórnmálaöfl.
5. Efna til kosninga sem fyrst.

Niður með ríkisstjórnina!

Safna undirskriftum vegna kröfu um kosningar

Björk er þjóðargersemi

Það er sérlega ánægjulegt að Björk skuli leggja sitt af mörkum að skapa umræðu um skynsamlega stefnu til framtíðar. Því miður er borin von að núverandi stjórnvöld bjóði upp á metnaðarfullar og djarfar lausnir frekar en fleiri álver og virkjanir

Nú ríður á að mynda stjórnmálahreyfingu sem hefur það helst að markmiði að nýta orkuna sem býr í fólkinu (hugvit og þekkingu) fremur en orkuna sem býr í vatnsföllum og háhitasvæðum. Fara verður varlega í frekari virkjanaframkvæmdir og tryggja að orkan verði nýtt í þágu raunverulegra hátækni- og sprotafyrirtækja.

Núverandi ríkisstjórn og þingmenn eru rúnir trausti og hæpið er að þeir starfi í umboði fólksins, svo mikið hefur breyst síðan vorið 2007. Ég krefst þess að efnt verði til kosninga sem allra fyrst!

Björk: Íslendingar eiga að styðja umhverfisvæn grasrótarfyrirtæki

Bréf til Evrópu

Jónas Haralz sagði í Fréttablaðinu í gær að Ísland hefði átt að ganga í EBS árið 1992. Þess í stað urðum við hluti af EES og tókum upp 75% af regluverkinu án þess að vera með í klúbbnum.  Stjórnmálamönnum þótti víst nauðsynlegt að einangra landið enn um sinn.

Nú, 16 árum síðar getum við nagað okkur í handarbökin fyrir að hafa ekki losað okkur við krónuna ásamt íslenska seðlabankanum og þeim sem þar hreykir sér hæst. Það er allavega deginum ljósara að töluvert önnur staða væri uppi hér á landi.

Það er varla hægt að álasa stjórnmálamönnum fyrir að hafa ekki árið 1992 séð fyrir hrun bankanna 2008. Hins vegar ættu þeir að finna sér annað starf nú þegar ef þeir ætla áfram að þrjóskast við og neita að hlusta á vilja fólksins sem þeir starfa í umboði fyrir.

Að sækja um aðild að ESB er afar einfalt mál. Einungis eitt bréf þarf að senda til ráðherraráðsins og óska eftir því að viðræður hefjist. 6-12 mánuðum síðar gætum við verið komin þar inn. En á meðan fulltrúar flestra íslenskra stjórnmálaflokka loka augum og eyrum er ekki við því að búast.

Stuðningur við ESB-aðild og evru eykst

Gamli sáttmáli

Ég held bara svei mér þá að Ísland væri best sett undir norska kónginum eins og framvindan hefur orðið. Hinir auðugu frændur vorir virðast ekki hafa snúið við okkur baki ólíkt sumum öðrum nágrannaþjóðum og Steingrími J. ætti líka að hugnast plottið. Spurning hvort að ekki þurfi að dusta rykið af Gamla sáttmála...

 

Stærsta eyja Noregs heitir Ísland - hvernig hljómar það?

Líkir Bretaláni við fjárkúgun

Þráhyggja

Í ljósi hruns fjármálakerfisins og þess hvernig álverð hefur hríðfallið á mörkuðum finnst mér skrýtið að þessi plön skuli yfirleitt vera uppi á borðinu. Raforkuverð til álvera er afar lágt og enn lægra þegar álverð lækkar. Nær væri að hugsa vel hvernig hægt væri að fá hærra verð fyrir þá raforku sem nú þegar er fáanleg frekar en að fara út í rándýr langtímaverkefni við orkuöflun sem litlu skilar.

Það þarf að gera stórátak í að fá erlenda ferðamenn hingað til lands strax í vetur enda væri það ódýr og hraðvirk leið til að auka gjaldeyrisstreymi hingað. Fyrst að Finnum tókst að sannfæra 2 milljónir ferðamanna árlega að heimsækja Lappland í svartasta skammdeginu ættu Íslendingar að geta náð umtalsverðum árangri sömuleiðis.

Flestum er sem betur fer ljóst að álbræðslur og stórar verksmiðjur passa engan veginn inn í ímynd landsins sem hreint og fagurt land. Það er þráhyggja að sjá enga aðra möguleika til verðmætasköpunar hér. 

 

250-346 tonna álver í athugun

Bless EES

Í hinni ómálefnalegu umræðu um Evrópusambandið og hugsanlega aðild Íslands að því síðustu misserin hafa margir stjórnmálamenn haldið því statt og stöðugt fram að hag landsins sé betur borgið með núverandi EES-samningi en fullri ESB-aðild. Sömu menn hafa gjarnan haft á orði að núverandi fyrirkomulag færi okkur flesta kosti en hlífi við kostnaðarsömum skyldum og segja einnig að hagsmunir svo lítillar aðildarþjóðar yrðu léttvægir í meðförum hins stóra Evrópuþings.

 

Nú hefur því miður komið í ljós að þessir andstæðingar ESB-aðildar sáu ekki heildarmyndina með sínum þröngu eiginhagsmunagleraugum. Ísland var því miður ekki með í félaginu á ögurstundu og því fór sem fór. EES bauð ekki upp á það öryggisnet sem lítil þjóð þurfti á að halda. Skyldu þeir áfram ætla að þrjóskast við?

 

Það gleymdist víst að ESB var á sínum tíma stofnað með það að leiðarljósi að þjappa sundurlyndum nágrannaþjóðum saman og gera sameinaða Evrópu í leiðinni að styrkri rödd í alþjóðastjórnmálum. Óneitanlega væri það hagur Íslands að vera þátttakandi í slíku samstarfi. Það er afdalamennska af verstu gerð að halda að lítil eyþjóð, skuldug upp fyrir haus, megi sín einhvers með áframhaldandi EES samningi.

 

Vissulega hafa aðildarríkin fengið mismikið út úr samstarfinu og þurft að leggja mismikið að mörkum. Hins vegar er það ómetanlegt þegar hamfarir ganga yfir, hvort heldur náttúrulegar, efnahagslegar eða styrjaldarlegar, að vera þáttakandi í sterku ríkjasambandi þjóða. Það hafa Íslendingar nú á vissan hátt sannreynt á eigin skinni og ættu að hugsa sig vel um áður en fleiri stóráföll ríða yfir. Verðmiðinn ætti heldur ekki að verða svo ýkja hár í ljósi efnahagsástandsins hér.

Ítrekar að Ísland fengi hraðferð inn í ESB

Nú er lag...

Nú er lag að skapa hér fjölbreytt og skapandi þjóðfélag sem byggir á þekkingu og menntun í sátt við umhverfi og fólk. Sú stefna sem hefur viðgengist á síðastliðnum árum sigldi einfaldlega í strand og ættu þeir sem stóðu við stjórnvölinn að sjá sóma sinn í að hlífa Íslandi við frekari skakkaföllum. Við þurfum nýja flokka og nýtt fólk með ferskar hugmyndir til að taka við stjórn.

Róttæk endurskoðun