Leikhús fáránleikans

Þetta var mjög sérstakur fundur og einstakur. Grímuklæddur mótmælandi og lögreglustjóri sitjandi hlið við hlið í gömlu leikhúsi, jólasveinn sem setti allt úr skorðum og fundarstjóri sem missti stjórn á skapi sínu. Raunveruleikinn er stundum fáránlegri en nokkur leiksýning. Sem betur fer hélt fundurinn áfram eftir dramatískt augnablik þar sem þó nokkrir gestir (þ.á.m. ég) ruku á dyr. Gunnar má vara sig að láta ekki skapið hlaupa með sig svona í gönur.

Ég spurði Stefán út í ný lög Björns Bjarnasonar um breytingar á hegningarlögum, sjá ágætan pistil um þau hér. Ekki vildi hann meina að neitt af því sem ég nefndi (auknar heimildir til valdbeitingar og forvirkar rannsóknaheimildir) hefði breyst frá fyrri lögum. Mig grunar að það sé ekki alls kostar rétt hjá honum og býst við að Ríkislögreglustjóri muni nýta sér þessar forvirku heimildir mikið á næstunni.

Björn Bjarnason lét ekki sjá sig frekar en fyrri daginn og hefur nú ítrekað sýnt að hann er hugleysingi og raggeit. Eva Hauksdóttir átti ræðu kvöldsins og las lögreglunni pistilinn á áhrifaríkan hátt.

Annars tek ég undir það sem nefnt var oftar en einu sinni á þessum fundi, það verða allir að standa saman í því að koma spillingaröflunum frá. Látum ekki Ástþór Magnússon, Klemenzbræður eða aðrar bullur trufla okkur.

 

Fundi lokið í sátt og samlyndi